קליידער נאָך-פּראַסעסינג

די אויסברענען טעכניק איז א פראצעס פון שאפן מוסטערן אויף שטאָף דורך צולייגן כעמיקאלן צו טיילווייז צעשטערן די פיבערס אויף דער ייבערפלאַך. די טעכניק ווערט געוויינטלעך גענוצט אויף געמישטע שטאָף, וואו איין קאָמפּאָנענט פון די פיבערס איז מער סאַסעפּטאַבאַל צו קעראָוזשאַן, בשעת די אנדערע קאָמפּאָנענט האט העכערע קעגנשטעל צו קעראָוזשאַן.

געמישטע שטאָפֿן זענען געמאַכט פֿון צוויי אָדער מער טיפּן פֿײַבערס, ווי למשל פּאָליעסטער און וואַטע. דערנאָך ווערט אַ שיכט פֿון ספּעציעלע כעמיקאַלן, טיפּיש אַ שטאַרקע קאָראָזיווע זויערע סובסטאַנץ, באַדעקט אויף די פֿײַבערס. די כעמיקאַלע קאָראָדירט די פֿײַבערס מיט העכערער ברענענדיקייט (ווי למשל וואַטע), בשעת זי איז רעלאַטיוו ומשעדלעך פֿאַר די פֿײַבערס מיט בעסערער קאָראָזיע קעגנשטעל (ווי למשל פּאָליעסטער). דורך קאָראָדירן די זויער-קעגנשטעליקע פֿײַבערס (ווי למשל פּאָליעסטער) בשעת מען באַוואָרנט די זויער-סאַסעפּטאַבאַל פֿײַבערס (ווי למשל וואַטע, רייאָן, וויסקאָזע, פֿלאַקס, אאַז"וו), ווערט געשאַפֿן אַ יינציק מוסטער אָדער טעקסטור.

די אויסברענען טעכניק ווערט אָפט גענוצט צו שאַפֿן מוסטערן מיט אַ טראַנספּאַרענטן ווירקונג, ווײַל די קעראָוזשאַן-קעגנשטעליקע פֿײַבערס ווערן געוויינטלעך טראַנספּאַרענטע טיילן, בשעת די קאָראָדירטע פֿײַבערס לאָזן הינטער זיך אָטעמבאַרע לעכער.